موسیقی از دیدگاه فقهاء
چکیده :
این تحقیق با موضوع موسیقی از دیدگاه فقهی و با هدف مشخص کردن دیدگاه فقه نسبت به موسیقی ، درصدد جلوگیری از شیوع غنا و موسیقی در بین مردم که مانع تفکّر دقیق و بررسی علمی و فقهی بیشتر در این زمینه شده و تفکّر نادرست عدّه ای که رواج مسأله ای را دلیل بی عیب بودن آن می دانند می باشد ، با توجّه به آن چه گذشت ضرورت دارد که مجموعه ای دردست عموم قرار گیرد تا در حد امکان ، دیدگاه فقهی صحیحی در زمینه ی غنا وموسیقی در سطح جامعه بخصوص برای تحقیق تبیین شود . مهم ترین نتایج به دست آمده از تحقیق این که تحریم غنا به جهت طرب است و از این رو مقیّد شده به باطل و بیهوده نباشد و با آلات موسیقی به کارهای لهو و لعب نپردازند. در مورد ذاتی بودن آن جمهور فقها با شهرتی که به حداجماع است به حرمت ذاتی غنا قائل شده اند . قائلان به حرمت عارضی موسیقی و غنافیض کاشانی و محقّق سبزواری و شیخ اعظم مرتضی انصاری هستند . هم چنین دربین فقهای اهل سنّت درحکم غنا اختلاف وجود دارد ، برخی مباح و گروهی حرام و دسته ای مکروه می دانند. در مواردی ، برخی از فقها استثنائاتی را قائل شده اند و نتیجه ای که از این مبحث گرفته شده این است که اگر در موردی دلیل محکمی برجواز غنا یا موسیقی وجود داشته باشد گفته خواهد شد در این مورد خاص جایز است ، ولی باید توجّه داشت که چون اصل حرمت غنا و موسیقی ذاتی است و همه ی انواع غنا و موسیقی شامل می شود ، با دلیل های غیرمعتبری نمی توان چیزی را از آن استثناء کرد ، بلکه باید دلیل معتبری برای استثناء وجود داشته باشد . هم چنین موسیقی و غنا آثار مخربی بر زندگی فردی همانند تضییع نیروی قضاوت و توقف فکر و … و در زندگی اجتماعی مانند شیوع فحشاء ، از بین رفتن برکت ، تنزّل اقتصاد ، … می گذارد.
واژگان کلیدی :
موسیقی ، نُت ، غنا ، ترجیع ، طرب ، فقها ، لحن ، لهو ، لعب.